کاش!

کاش می دانستیم:!!!!!!

 زندگی با همه وسعت خویش، محفل ساکت غم خوردن نیست،

 حاصلش تن به قضا دادن و پژمردن نیست،

زندگی خوردن و خوابیدن نیست،

اضطراب و هوس دیدن و نادیدن نیست،

زندگی جنبش و جاری شدن است،

زندگی کوشش و راهی شدن است،

 از تماشاگه آغاز حیات،

 تا به جایی که خدا می داند.

هوش مى‌تواند بر نحوهٔ بازى و نوع آن، انتخاب اسبا‌ب‌بازى و استفاده از آن تأثیر بگذارد. در این‌جا به نحوهٔ برخورد کودکان باهوش و کم‌هوش با بازى و اسباب‌بازى اشاره مى‌شود. کودکان تیزهوش سعى مى‌کنند وسایل و اسباب‌بازى‌هائى را انتخاب کنند که بتوانند با آنها به ابتکار (Intivative) و ابداع (Invention) دست بزنند و قواى ذهنى خود را به‌کار گیرند. کودکان باهوش‌تر مدت کمترى به یک بازى مشغول مى‌شوند؛ زیرا خواهان تنوع هستند و از تنوع لذت مى‌برند. کودکان باهوش در سنین بالاتر به بازى‌هائى که مستلزم فعالیت‌هاى ذهنى و جسمى است مى‌پردازند؛ براى مثال، جمع‌آورى اشیاء موردنظر (کلکسیون) براى آنان جذاب و لذت‌بخش‌تر است.

  

کودکان تیزهوش، به‌دلیل توانائى‌هاى بیشتر، به انجام دادن بازى‌هاى انفرادى تمایل نشان مى‌دهند و معمولاً انرژى بدنى را در حدّ زیادى مصرف نمى‌کنند. به‌نظر مى‌رسد که کودکان عقب‌مانده بیشتر به بازى‌هاى انفرادى مى‌پردازند؛ زیرا کودکان تیزهوش، به‌علت توانائى زیاد، و کودکان کم‌هوش، به سبب توانائى کم، معمولاً به خوبى در گروه پذیرفته نمى‌شوند.

اگر ماشینى اسباب‌بازى در اختیار کودک عقب‌مانده گذاشته شود، ممکن است آن را به اطراف بکوبد یا آن را متلاشى کند، ولى کودک تیزهوش سعى مى‌کند با آن بازى رمزى انجام دهد و حتى ممکن است به بررسى کنجکاوانهٔ ماشین اسباب‌بازى بپردازد و آن را باز کند تا از محتویات آن آگاهى یابد.

 

تاثیر هوش بر بازی

هوش مى‌تواند بر نحوهٔ بازى و نوع آن، انتخاب اسبا‌ب‌بازى و استفاده از آن تأثیر بگذارد. در این‌جا به نحوهٔ برخورد کودکان باهوش و کم‌هوش با بازى و اسباب‌بازى اشاره مى‌شود. کودکان تیزهوش سعى مى‌کنند وسایل و اسباب‌بازى‌هائى را انتخاب کنند که بتوانند با آنها به ابتکار (Intivative) و ابداع (Invention) دست بزنند و قواى ذهنى خود را به‌کار گیرند. کودکان باهوش‌تر مدت کمترى به یک بازى مشغول مى‌شوند؛ زیرا خواهان تنوع هستند و از تنوع لذت مى‌برند. کودکان باهوش در سنین بالاتر به بازى‌هائى که مستلزم فعالیت‌هاى ذهنى و جسمى است مى‌پردازند؛ براى مثال، جمع‌آورى اشیاء موردنظر (کلکسیون) براى آنان جذاب و لذت‌بخش‌تر است.

  

کودکان تیزهوش، به‌دلیل توانائى‌هاى بیشتر، به انجام دادن بازى‌هاى انفرادى تمایل نشان مى‌دهند و معمولاً انرژى بدنى را در حدّ زیادى مصرف نمى‌کنند. به‌نظر مى‌رسد که کودکان عقب‌مانده بیشتر به بازى‌هاى انفرادى مى‌پردازند؛ زیرا کودکان تیزهوش، به‌علت توانائى زیاد، و کودکان کم‌هوش، به سبب توانائى کم، معمولاً به خوبى در گروه پذیرفته نمى‌شوند.

اگر ماشینى اسباب‌بازى در اختیار کودک عقب‌مانده گذاشته شود، ممکن است آن را به اطراف بکوبد یا آن را متلاشى کند، ولى کودک تیزهوش سعى مى‌کند با آن بازى رمزى انجام دهد و حتى ممکن است به بررسى کنجکاوانهٔ ماشین اسباب‌بازى بپردازد و آن را باز کند تا از محتویات آن آگاهى یابد.

 

عوامل موثر بربازی کودکان

 

مهمترین عوامل موثر دخیل در بازی های کورکان می توان موارد زیر را نام برد:

محیط  ،هوش ،جنس ،سن

در این صفحه در نظر داریم به تاثیر محیط بر بازی کودکان بپردازیم امیدوارم با تکمیل شدن مقاله مورد نظر بتوانم سایر عوامل رانیز در صفحات بعدی تشریح وتفسیر کنم(حیدر بایزیدی) 

تأثیر محیط بر بازى کودک را از دو دیدگاه مى‌توان بررسى کرد:

- غنا بخشیدن به محرکاتى که کودک با آنها بازى مى‌کند:

برخى از روانشناسان تنوع محرکات را مهمترین عامل محیطى در رشد هوش مى‌دانند. کودک هر اندازه بیشتر ببیند، بشنود، لمس مى‌کند و از حواس خود بهره بگیرد در سال‌هاى بعدى زندگى به دیدن، شنیدن، لمس کردن و استفاده از دیگر حواس خود علاقهٔ بیشترى نشان خواهد داد. البته، باید توانائى‌ها و محدودیت‌هاى فکرى کودک را شناخت و کیفیت و کمیت محرک‌ها را با آن تطبیق داد؛ یعنى محرک‌هاى محیطى باید به‌جا و به اندازه باشند؛ وگرنه، نه تنها اثر مثبتى ندارند، بلکه ممکن است سبب اغتشاش فکرى و اختلال در یادگیرى کودک شوند. کمبود محرک‌هاى لازم براى رشد به رشد ناکافى سلسله اعصاب مرکزى و به‌ویژه مغز منجر مى‌شود؛ در نتیجه، شخص از نظر هوش که عملکرد مغز به‌خصوص قشر مغز است، رشد کافى نمى‌کند.

همان‌طور که وجود نور براى رشد و تکامل چشم لازم است و اگر انسان در خردسالى از نور محروم باشد در آینده، حتى با وجود چشم سالم، حس بینائى طبیعى نخواهد داشت، در مورد دیگر حواس نیز وضعیت به همین منوال است. کودک باید دنیاى اطراف خود را بشناسد، مثلاً انسان‌ها، حیوانات و اجسام را ببیند، اشیاء را لمس کند، صداها را بشنود. کودک باید امکان تجربهٔ رفتارهاى گوناگون را داشته باشد.

از این‌رو، تأکید مى‌شود که تنوع و تحریکات محیطى براى آن فراهم سازید و اسباب‌بازى‌هاى مختلفى بخرید تا هرچه بیشتر به پرورش حواس او کمک کند. یعنی، هر اندازه بیشتر ببیند، بشنود، لمس کند، گفتگو کند در واقع به رشد عقلانی، عاطفی، اجتماعی، اخلاقی، روانى او کمک مى‌شود.

- تفاوت‌هاى بازى‌هاى کودک در محیط‌هاى مختلف از نظر جغرافیائى:

بنابر تحقیقات انجام شده، کودکان ژاپنى بیشتر به فعالیت‌هاى غیررسمى گروهى توجه نشان مى‌دهند، در حالى که بچه‌هاى آمریکائى به بازى‌هاى گروهى و رقابتى علاقهٔ بیشتر دارند. کودکان آمریکائى تنها در مراحل آغازین دوران کودکى به بازى‌هاى مهیج علاقه‌مند هستند، ولى بچه‌هاى ژاپنى این علاقه را براى مدت طولانى‌تر حفظ مى‌کنند.

نه تنها بازى‌هاى دو کشور، بلکه بازى‌هاى شمال و جنوب یک کشور و حتى محله‌هاى یک شهر نیز باهم تفاوت دارد. فرهنگ هر جامعه در بازى اثر مى‌گذارد و مى‌توان گفت که بازى کودکان، به نوعى منعکس‌کنندهٔ فرهنگ آن جامعه است.

در مناطق محروم، به این دلیل که افراد توانائى اقتصادى زیادى براى خرید وسایل و اسباب‌بازى براى کودکان ندارند، آن دسته از بازى‌هاى سنتى را که نیاز چندانى به آلات و اسباب ندارد به کودکان خود مى‌آموزند.

در این جوامع، کودکان یاد مى‌گیرند که براى خود اسباب‌بازى بسازند. این تولید و سازندگى نیز گونه‌اى بازى و فعالیت دلچسب براى این قبیل کودکان به‌شمار مى‌آیند.

بازی

	بازى فعالیتى است معمولى و همگانى و لذا در تمام جوامع اجراء مى‌گردد و ریشه در فرهنگ و باورهاى اجتماعى و دینى هر جامعه دارد. به‌عبارت دیگر بازى بازتاب فرهنگ اجتماعیِ هر جامعه است.
	بازى کردن یک فعالیت لذت‌بخش است که دربرگیرنده‌ٔ افراد، اشیاء یا تحرک مى‌باشد. هر چیزی، از فوت کردن حباب‌هاى صابون به اطراف گرفته تا خواندن یک قطعه شعر نوعى بازى محسوب مى‌شود. تمامى والدین از این حقیقت آگاه هستند که بازى مى‌تواند شامل هر فعالیتى باشد که کودک با اشیاء اطراف خود انجام مى‌دهد.